شب را خدا ز شرم نگاه تو آفرید / خورشید را ز شعله ی آه تو آفرید

شمسی تر از نگاه تو منظومه ای نبود / صد کهکشان ز ابر نگاه تو آفرید

آه ای شهیده ای که شهادت سپاه توست / جان را خدا شهید سپاه تو آفرید

هر جا که نور بود به گرد تو چرخ زد / ما را چو گرد بر سر راه تو آفرید

ای پشتوانه ی دو جهان ، عشق را خدا  /  با جلوه وجلالت و جاه تو آفرید

 تقوای محض ، عصمت خالص ، گل خدا!

آخر چگونه شعر کنم قصه ی تو را؟

 تو آمدی و زن به جمال خدا رسید  / انسان دردمند به درک دعا رسید

تو آمدی و مهر و وفا آفریده شد / تو آمدی و نوبت عشق و حیا رسید

هاجر هر آن چه هروله کرد از پی تو کرد / آخر به حاجت تو به سعی صفا رسید

احمد ص اگر به عرش فرا رفت با تو رفت  / مولا اگر رسید به حق با شما رسید

داغ پدر ،سکوت علی ع، غربت حسن ع / شعری شد و به حنجره ی کربلا رسید

در تل زینبیه غروبت طلوع کرد / با داغ تو قیامت زینب س فرا رسید

با محتشم به ساحل عمان رسید اشک /  داغ تو بود بار امانت به ما رسید

تسبیح توست رشته ی تعقیب واجبات 

قد قامت الصلاتی و حی علی الصلات

زهراترین شکوفه ی گلخانه ی رسول / با نام تو مدینه مدینه ست یا بتول

ای مردمی که زایر راز مدینه اید / آه ای مجاوران حرم حج تان قبول

اینجا کنار حجره ی پیغمبر خدا / آیینه خانه ای ست پر از تابش اصول

آیینه ای که ماه در آن می کشد نفس / آیینه ای که مهر در آن می کند حلول

 دربین ماه های خدا چون تو ماه نیست / ای بین فصل های خدا بهترین فصول

اینجا نماز خانه ی مولا و فاطمه س ست / اینجاست خانه ی علی ع و خانه ی رسول

زهرا شدی که نام علی ع را علم کنی

پنهان شدی که هر دو جهان را حرم کنی

 نوشته شده توسط نشریه چشمه در دوشنبه 88/9/2 و ساعت 2:27 عصر | نظرات دیگران()