شب گریه های غربت مادر تمام شد / زینب س به گریه گفت که دیگر تمام شد

امشب اذان گریه بگوید بگو، بلال / سلمان به آه گفت ابوذر تمام شد

طفلان تشنه هروله در اشک می کنند / ایام تشنه کامی مادر تمام شد

آنشب حسن ع شکست که آرامتر حسین ع / چشم حسین ع گفت : برادر! تمام شد

تا صبح با تو استن حنانه ضجه زد / محراب خون گریست که منبر تمام شد

زاینده است چشمه ی زهرایی رسول / باور مکن که سوره ی کوثر تمام شد

باورمکن که فاطمه س از دست رفته است  / باور مکن حماسه ی حیدر تمام شد؟

زهرا س اگرنبود حدیث کسا نبود

زینب س نبود و واقعه ی کربلا نبود

شب آمده ست گریه کنان بر مزار تو  / دریا شکست موج زنان در کنارتو

بعدازتو چله چله علی ع خطبه خواندو سوخت / چرخید ذوالفقار علی ع در مدارتو

زینب س کجاست؟ همسفر خطبه های خون / دنیا چه کرد بعد تو با یادگار تو

باران نیزه ، نعش غریبانه ی حسن ع / آن روزگار زینب س و این روزگار تو

گل داد روی نیزه ، سرتشنه ی حسین ع / تا شام و کوفه رفت دل داغدار تو

تو سوگوار زینب س و زینب س غریب شام  / تو سوگوار زینب س و او سوگوار تو

بعد از تو سهم آینه درد و دریغ شد

دست نوازشی که کشیدند تیغ شد

 ای ناخدای کشتی درد - ای خدای درد  / تنها تویی که آمده ای پا به پای درد

زین پیش درد و داغی اگر بود با تو بود / درد آشنای داغی و داغ آشنای درد

زانشب که غرق خطبه چشم تو شد علی ع / مانند رعد می شکند با صدای درد

شعر تو را چگونه بخوانم که نشکنم؟ / آخر بگو که قصه کنم از کجای درد ؟

ای قطعه ی بهشت ، غزلگریه ی زمین / با چشم خود سرود تو را های های درد

مگذار مردگان شب عافیت شویم / ما را ببر به آینه ی کربلای درد

تو آبروی داغی و تو آبروی اشک / تو ابتدای دردی و تو انتهای درد

یوسف اگر برای پدر درد آفرید

زهرا س شکست و درد پدر را به جان خرید

علیرضا قزوه

 نوشته شده توسط نشریه چشمه در دوشنبه 88/9/2 و ساعت 2:27 عصر | نظرات دیگران()