شب گریه های غربت مادر تمام شد / زینب س به گریه گفت که دیگر تمام شد

امشب اذان گریه بگوید بگو، بلال / سلمان به آه گفت ابوذر تمام شد

طفلان تشنه هروله در اشک می کنند / ایام تشنه کامی مادر تمام شد

آنشب حسن ع شکست که آرامتر حسین ع / چشم حسین ع گفت : برادر! تمام شد

تا صبح با تو استن حنانه ضجه زد / محراب خون گریست که منبر تمام شد

زاینده است چشمه ی زهرایی رسول / باور مکن که سوره ی کوثر تمام شد

باورمکن که فاطمه س از دست رفته است  / باور مکن حماسه ی حیدر تمام شد؟

زهرا س اگرنبود حدیث کسا نبود

زینب س نبود و واقعه ی کربلا نبود

شب آمده ست گریه کنان بر مزار تو  / دریا شکست موج زنان در کنارتو

بعدازتو چله چله علی ع خطبه خواندو سوخت / چرخید ذوالفقار علی ع در مدارتو

زینب س کجاست؟ همسفر خطبه های خون / دنیا چه کرد بعد تو با یادگار تو

باران نیزه ، نعش غریبانه ی حسن ع / آن روزگار زینب س و این روزگار تو

گل داد روی نیزه ، سرتشنه ی حسین ع / تا شام و کوفه رفت دل داغدار تو

تو سوگوار زینب س و زینب س غریب شام  / تو سوگوار زینب س و او سوگوار تو

بعد از تو سهم آینه درد و دریغ شد

دست نوازشی که کشیدند تیغ شد

 ای ناخدای کشتی درد - ای خدای درد  / تنها تویی که آمده ای پا به پای درد

زین پیش درد و داغی اگر بود با تو بود / درد آشنای داغی و داغ آشنای درد

زانشب که غرق خطبه چشم تو شد علی ع / مانند رعد می شکند با صدای درد

شعر تو را چگونه بخوانم که نشکنم؟ / آخر بگو که قصه کنم از کجای درد ؟

ای قطعه ی بهشت ، غزلگریه ی زمین / با چشم خود سرود تو را های های درد

مگذار مردگان شب عافیت شویم / ما را ببر به آینه ی کربلای درد

تو آبروی داغی و تو آبروی اشک / تو ابتدای دردی و تو انتهای درد

یوسف اگر برای پدر درد آفرید

زهرا س شکست و درد پدر را به جان خرید

علیرضا قزوه

 نوشته شده توسط نشریه چشمه در دوشنبه 88/9/2 و ساعت 2:27 عصر | نظرات دیگران()

شب را خدا ز شرم نگاه تو آفرید / خورشید را ز شعله ی آه تو آفرید

شمسی تر از نگاه تو منظومه ای نبود / صد کهکشان ز ابر نگاه تو آفرید

آه ای شهیده ای که شهادت سپاه توست / جان را خدا شهید سپاه تو آفرید

هر جا که نور بود به گرد تو چرخ زد / ما را چو گرد بر سر راه تو آفرید

ای پشتوانه ی دو جهان ، عشق را خدا  /  با جلوه وجلالت و جاه تو آفرید

 تقوای محض ، عصمت خالص ، گل خدا!

آخر چگونه شعر کنم قصه ی تو را؟

 تو آمدی و زن به جمال خدا رسید  / انسان دردمند به درک دعا رسید

تو آمدی و مهر و وفا آفریده شد / تو آمدی و نوبت عشق و حیا رسید

هاجر هر آن چه هروله کرد از پی تو کرد / آخر به حاجت تو به سعی صفا رسید

احمد ص اگر به عرش فرا رفت با تو رفت  / مولا اگر رسید به حق با شما رسید

داغ پدر ،سکوت علی ع، غربت حسن ع / شعری شد و به حنجره ی کربلا رسید

در تل زینبیه غروبت طلوع کرد / با داغ تو قیامت زینب س فرا رسید

با محتشم به ساحل عمان رسید اشک /  داغ تو بود بار امانت به ما رسید

تسبیح توست رشته ی تعقیب واجبات 

قد قامت الصلاتی و حی علی الصلات

زهراترین شکوفه ی گلخانه ی رسول / با نام تو مدینه مدینه ست یا بتول

ای مردمی که زایر راز مدینه اید / آه ای مجاوران حرم حج تان قبول

اینجا کنار حجره ی پیغمبر خدا / آیینه خانه ای ست پر از تابش اصول

آیینه ای که ماه در آن می کشد نفس / آیینه ای که مهر در آن می کند حلول

 دربین ماه های خدا چون تو ماه نیست / ای بین فصل های خدا بهترین فصول

اینجا نماز خانه ی مولا و فاطمه س ست / اینجاست خانه ی علی ع و خانه ی رسول

زهرا شدی که نام علی ع را علم کنی

پنهان شدی که هر دو جهان را حرم کنی

 نوشته شده توسط نشریه چشمه در دوشنبه 88/9/2 و ساعت 2:27 عصر | نظرات دیگران()