پس از روشنگری‏های اخیر رئیس جمهور در مورد پشت پرده‏ی بعضی مفاسداقتصادی و نیز افشای عوامل اصلی سنگ‏اندازی در مسیر حرکت دولت خدمتگزار موجی از اعتراض‏ها و انتقادات و ابراز نگرانی‏ها و تردیدها در سطوحی از جامعه پدیدار گشت. البته قاطبه‏ی ملت ایران ضمن ابراز خرسندی از این اقدام مبارک حمایت خود را از رئیس جمهور اعلام کردند که نمونه روشن آن در استقبال بی‏نظیر مردم مؤمن اصفهان و تبریز از ایشان متجلی شد.
اما عده‏ای از دلسوزان نظام نیز از سر شفقت و با زبان نصیحت نگران وضعیت پیش آمده هستند و در اظهار نظرهایشان افشاگری‏های رئیس جمهور را موجب بدبینی و یأس مردم نسبت به اصل نظام و تضعیف نظام می‏دانند. در پاسخ به این عزیزان باید گفت: اولاً باید حساب نظام را از حساب افراد و اشخاص جدا نموده و تفکیک نماییم. متأسفانه در طول سال‏های اخیر چنین القاء شده است که وجود بعضی افراد و اشخاص مساوی با خود «نظام» است و هر نقدی به این استوانه‏ها به منزله‏ی تضعیف و تزلزل اصل نظام تلقی شده است. حال آنکه چنین تفکری نه در نگاه اسلامی جایگاهی دارد و نه در سیره‏ی مدیریتی امام خمینی(ره) مورد تأیید است. روش مدیریتی امیرالمؤمنین علی(ع) به ما یاد می‏دهد که اشخاص و افراد - هرکه باشند و هر سابقه ای که داشته باشند- نمی‏توانند ملاک و معیار حق و باطل باشند. ایشان به فردی که در جنگ جمل با مشاهده‏ی عایشه و طلحه و زبیر که هر سه از نزدیکان رسول اکرم(ص) بودند در یک سوی میدان و دیدن علی(ع) در سوی دیگر دچار تردید شده بود فرمودند: «إعرف الحقّ تعرف أهله.»
امام خمینی(ره) نیز به ما آموخت که باید حساب اصل نظام را از افراد و اشخاصی که در نظام هستند جدا بدانیم و با همین استدلال بود که آقای منتظری را از مسؤولیت مهم «قائم مقام رهبری» عزل نموده و در پاسخ به تردید نمایندگان مجلس و وزرای دولت چنین نوشتند: «شنیدم در جریان امر حضرت آقاى منتظرى نیستید و نمى‏دانید قضیه از چه قرار است. همین قدر بدانید که پدر پیرتان بیش از دو سال است در اعلامیه‏ها و پیغام‏ها تمام تلاش خود را نموده است تا قضیه بدین جا ختم نگردد، ولى متأسفانه موفق نشد. از طرف دیگر وظیفه شرعى اقتضا مى‏کرد تا تصمیم لازم را براى حفظ نظام و اسلام بگیرد. لذا با دلى پرخون حاصل عمرم را براى مصلحت نظام و اسلام کنار گذاشتم. ان شاء ا... خواهران و برادران در آینده تا اندازه‏اى روشن خواهند شد. سفارش این موضوع لازم نیست که دفاع از اسلام و نظام شوخى بردار نیست؛ و در صورت تخطى، هر کس در هر موقعیت بلافاصله به مردم معرفى خواهد شد.»
این جملات و اقدام امام راحل به خوبی نشان می‏دهد که چه بسا گاهی حفظ اصل نظام جز از طریق افشای مفاسد پشت پرده بعضی از مهم ترین حاکمان نظام امکان‏پذیر نباشد و لذا نباید حیثیت و آبروی نظام را به گونه ای به زلف اشخاص و افراد گره بزنیم که دیگر نتوانیم هیچ انتقادی به اشتباهات آنان بکنیم.
ثانیاً وقتی حساب نظام را از حساب اشخاص جدا کردیم روشنگری‏هایی نظیر آنچه توسط دکتر احمدی‏نژاد صورت گرفت نه تنها موجب بدبینی و ناامیدی مردم نسبت به نظام نمی شود، بلکه کاملاً بالعکس باعث امیدواری و دلگرمی مردم به نظام اسلامی خواهد شد.
رهبری نیز بارها نسبت به خطر اشرافی گری در نظام هشدار داده اند. توصیه‏های مکرر ایشان به روسا و کارگزاران دولت‏های گذشته از یاد کسی نرفته است؛ آنگاه که خطاب به دولت سازندگی فرمودند "من و شما همان طلبه یا معلم پیش از انقلابیم. یکی از شماها معلم بود، یکی دانشجو بود، یکی طلبه بود، یکی منبری بود، همه مان این طور بودیم؛ اما حالا مثل عروسی اشراف عروسی بگیریم، مثل خانه ی اشراف خانه درست کنیم، مثل حرکت اشراف در خیابانها حرکت کنیم! اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ریششان تراشیده بود، ولی ما ریشمان را گذاشته ایم، همین کافی است؟! نه، ما هم مترفین می‏شویم. وا... در جامعه‏ی اسلامی هم ممکن است مترف به وجود بیاید. از آیه‏ی شریفه ی «واذا اردنا ان نهلک قریة أمرنا مترفیها ففسقوا فیها» بترسیم. تُرف، فسق هم دنبال خودش می آورد. اندازه نگهدارید." (بیانات مقام معظم رهبری در دیدار با مسؤولان دولت هاشمی و کارگزاران نظام 23/5/70)
در بند هفتم فرمان 8 ماده ای رهبری در مبارزه با مفاسد اقتصادی نیز آمده است : " در امر مبارزه با فساد نباید هیچ تبعیضى دیده شود. هیچکس و هیچ نهاد و دستگاهى نباید استثنا شود. هیچ شخص یا نهادى نمی تواند با عذر انتساب به اینجانب یا دیگر مسئولان کشور، خود را از حساب کشى معاف بشمارد. با فساد در هر جا و هر مسند باید برخورد یکسان صورت گیرد." از همین بند بروشنی واضح است که حتی منسوبین و منصوبین رهبری نیز ممکن است دچار فساد شوند. اما وظیفه رهبر و جایگاه او چنین حکم می کند که با ابلاغ این فرمان به سران سه قوه، بجای ورود مستقیم به رویکرد حذفی افراد نظام، که گاها دارای سوابق قابل توجهی نیز می باشند، فرمان ایجاد سیستمی را صادر کند که خود سیستم افراد فاسد را شناسایی و حذف نماید( بندهای 5و 6).
اگر قوه قضاییه به علت ضعف سیستم ، که ممکن است ناشی از ترس ، رشوه ، مصلحت اندیشی نا به جا ، فرار مجرم ، نفوذ مجرم و یا معدوم کردن پرونده ها باشد نتوانست مفسدی را اعلام کند چه پیش می آید؟ آیا وظیفه اسلامی همه انسانها سکوت در برابر تاراج بیت المال است ؟
حکومت دینی لزوما نباید حکومت بی اشتباه باشد. چرا که تمام کارگزارن حکومت که معصوم نیستند، همه انقلابیون که مقدس نیستند . فلانی در انقلاب نقش داشته ، در ثبات به نظام نقش داشته اما پس از دهه 60 ما او را در لوای دیگری و در خط دیگری میبینیم که سبب میشود امروزه درباره او برای آگاهی مردم اینگونه صحبت کنیم . این اشتباهی است که آقایان مخالف نظام به عنوان مغلطه در دهان مردم انداختند که دیدید اینها دزد بودند . نه آقایان اینها موقعی که انقلاب کردند دزد نبودند ، وقتی که انقلاب شد و جز اسلام نفسانیت حاکم شد و حب ریاست آمد دزدیدند .انقلاب با هیچ کس تعریف نمیشود. امام چون تا آخرین لحظه این اسلام را رها نکرد ما او را پیر خویش می دانیم .
در هر سیستم دینی ممکن است که یک کارگزار دینی غیر معصوم دچار لغزش شود. اصلا پویایی و سلامت این سیستم و نظام در آن است که آنرا در هر لباسی بود شناسایی کند و از سیستم خارجش کند. مگر سیستم حکومت امیرالمومنین کارگزار اشتباه نداشت . ؟ حاکم اهواز بود ، حضرت نفرمود به خاطر اینکه مردم به حکومت من بدبین میشوند و به صلاح نیست با او مدارا کنم دقیقا چون او خلاف این سیستم است و مصلحت نظام را بر هم میزند حتی اگر منصوب امیرالمومنین ( که پس از پیامبر از او بالاتر نداریم) هم باشد ، حضرت برش می دارد . حضرت او را در نظام حکومتی خودش تحمل نمی کند .
این افتخار انقلاب اسلامی است که اگر مفسدی را یافت ، بدون ترس در هر منصبی که باشد اعلام کند و این شعور را باید به مردم رساند که خدمتگذار انقلاب چون غیر معصوم است ممکن است بر اثر هوای نفس پس از 6 دهه خدمت اشتباه کند . افتخار انقلاب اسلامی باید باشد که با سر بلندی او را معرفی کند و بگوید نظام من سالم است . نه مثل یک دندان پوسیده که سالهاست بدن تو را دردش آزار میدهد پنهانش کنی.

 نوشته شده توسط نشریه چشمه در دوشنبه 88/9/2 و ساعت 2:48 عصر | نظرات دیگران()

    کاخ مرمر به دستور رضا شاه پهلوی ساخته شده است، این کاخ در آبانماه سال 1355 به صورت موزه در آمد و درب آن برای بازدید به روی عموم گشوده شد. تا سال 1359 کاخ به صورت موزه استفاده می شد و پس از آن به دلیل مسایل امنیتی کاخ متروکه گردید و بعدها به مجمع تشخیص مصلحت نظام واگذار شد.

   اکنون هاشمی رفسنجانی دفتر کاری خود را در این کاخ دایر کرده است و به غیر از روزهای شنبه که جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام در آن جا تشکیل می شود در بقیه روزهای هفته این کاخ به محل رفت وآمد ملاقات کنندگان هاشمی رفسنجانی تبدیل شده است .

اما براستی در این کاخ چه می کذرد که یک جاسوس در آن پناه می گیرد،شرایط کشور در آن ویژه می شود،بهزاد نبوی تندرو در آنجا به دیدار هاشمی می رود تا از وی برای عدم رد صلاحیت خود توسط شورای نگهبان قول بگیرد،و...

مرکز تحقیقات مجمع تشخیص مصلحت نظام هم که مشخص نیست در چه وضعیتی به سر می برد ،موسویان که به گفته وزیر اطلاعات جاسوس محسوب می شود در آنجا داری سمت می شود، سایت ضد دولت در آنجا راه اندازی می شود و... ودر نهایت به مرکزی برای رفت وامد مخالفان دولت تبدیل شده است.

فرزندان هاشمی هم هر کدام به نوعی در این کاخ دارای سمتی هستند ، یکی رییس دفتر پدر در مجمع تشخیص مصلحت نظام، دیگری رییس دفتر وی در هیات موسس دانشگاه آزاد و... و در این عرصه دایی بچه ها و دیگر اقوام هم بی نصیب نمانده اند.

به راستی آقای هاشمی در کاخ مرمر چه می گذرد ؟ آیا به راستی این کاخ به جایگاه استراحت مخالفان دولت (و حتی نظام) تبدیل شده است ؟ آیا شخصیت شما سزاوار است که از جاسوسی چون موسویان حمایت کند؟وآیا براستی سزاوار شماست که مدیری ناتوان (که از عوامل زیر مجموعه او یکی جاسوس درآمده و دیگری به خارج کشور متواری شده است ) در زیر سایه شما مخفی شود؟

آقای هاشمی به راستی فراموش کرده اید که بهزاد نبوی در انتخابات مجلس ششم با شما چه کرد؟ آیا فراموش کرده اید که همین نماینده های مجلس ششم که به دیدار شما آمده بودند قصد داشتند در صورت حضور شما در مجلس اعتبار نامه شما را تصویب نکنند؟ آیا فراموش کرده اید همین آقایان بودند که در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری نهم می گفتند هاشمی اصلح نیست ولی ناچاریم...؟

آقای هاشمی آیا از اوضاع دانشگاه آزاد خبر دارید ؟ آیا خبردارید اکثر دانشجویان دانشگاه آزاد از وضعیت تحصیلی خود ناراضی هستند؟ آیا براستی در مورد نحوه خرج پول شهریه های دانشجویان این دانشگاه اطلاعاتی کسب کرده اید؟ آیا ...

   آن هاشمی شجاع که در مورد بنی صدر با شجاعت گفت«ما با لیبرال کار نمی کنیم» چه شد ؟آن هاشمی شجاع که در برابر خروج سفرای اروپایی از ایران آن را به گنجشکی تشبیه کرد که از روی درختی استوار پریده اند چه شد؟ به راستی چه شده که هاشمی با کسانی کار می کند که زمانی او را تخریب می کردند وامروز خود را لیبرال مسلمان می نامند؟...

آقای هاشمی سوال در ذهن ما زیاد است اما یک سوال مهم تر داریم وآن این است که «به راستی در کاخ مرمر چه می گذرد؟» این سوال بسیاری از مردم است .خواهش می کنیم به آن پاسخ دهید

 نوشته شده توسط نشریه چشمه در یکشنبه 86/9/11 و ساعت 11:9 عصر | نظرات دیگران()

   این از خصوصیات لایتغیر عالم سیاست است که هر کس و در هر روز می تواند به چند رنگ و چند صورت تغییر شکل داده خود را نشان دهد.

کنایه و معرض اصلی این سخنان به نوشتار اخیر آقای مسیح مهاجری مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی بر می گردد که طی آن از قوه قضائیه خواسته است تا رئیس جمهور را مورد محاکمه قرار داده و در نهایت او را دستگیر کند. که روی سخنان اصلی آقای مهاجری درباره ادعاهای ریاست جمهوری در زمینه جاسوسان هسته ای و دانشگاه آزاد و حیف و میل های صورت گرفته در این نهاد علمی تحقیقاتی کشور بوده است.

دراینجا جهت تنویر افکار عمومی،  چند نکته ای را در این رابطه خاطر نشان می شود :

اول اینکه با روی کار آمدن دولت نهم و کنار رفتن بسیاری از دولتمردانی که آباء و اجدادی رئیس زاده شده و دهه ها و سال ها پست و مقام خدمت به مردم! را رها نمی کردند این تصور چندان مشکلی نبود که دوستان و هم قطاران آنها شمشیر از رو کشیده و دولت منتخب مردمی را زیر سوال برند. در نتیجه سخنان و نوشته های قطاری آقای مهاجری هم از این منظر تا حدودی قابل تاویل و توجیه پذیر است.

دوم ؛ اینکه چرا چنین ادعایی در مورد آقای مهاجری داریم، باید با رجوع به دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی  و کنکاش در وقایع صورت گرفته به کنه مطلب پی برد. آنگاه که آقای مهاجری و دوستان در صدد تصویب طرحی بودند تا با آن ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی را مادام العمر کرده و به نام جمهوریت سلطنت اسلامی بنا کنند. این در حالی است که آقای مهاجری با عنوان نمایندگی رهبری در روزنامه تحت مسئولیتش ، میداند که چنین چیزی حتی در رابطه با جایگاه ولایت فقیه نیز متصور نیست روی دیگر این خصومت ها و دلایل وابستگی آقای مهاجری به گذشتگان را باید درسکوت وی در قبال اعمال و رفتار خلاف شرع و قانون اولیای گذشته خود دید که از حضور بر قبر شاه خائن و درج پیام فرح پهلوی در نشریه تحت مسئولیت فائزه هاشمی گرفته تا هزاران بریز و بپاش و حیف ومیل بیت المال توسط کارگزارانی ها را شامل می شود.

چهارم اینکه؛ آقای مهاجری که نوشته سرتاسر احساس و حب و غرض خود را نثار دولت کرده است و دانشگاه آزاد و برخی اشخاص را که به اذعان عالی ترین مقام امنیتی کشور جاسوسی اشان ثابت شده است را به روی سر خود گذاشته اند، آیا می توانند نویسنده این مطلب و هم فکرانشان را به این نکته رهنمون شوند که مرجع و محل مورد قبول ایشان در حکومت چه کسی و کجاست؟ اگر دولت است که دیدیم نیست، اگر قوه قضائیه است که نشان دادند از این وادی نیز رهایند ( همین چندماه پیش آقای مهاجری سیستم قضائی را به باد هتک و هجوم گرفت و به شدت این دتسگاه حساس کشوری را تضعیف کرد) و مجلس نیز به طریق اولی نیست، پس اگر همان آقای هاشمی و دار و دسته فکری ایشان هستند که پس نباید انتظار داشت کسی را که به مدد آقای هاشمی به جایگاه و پست های حساس حکومتی دست پیدا کرده از جانب ایشان رانده و یا طرد شوند.

سخن مفصل است و به نظر همین اندک کافی باشد و باید به آن بسنده کرد و در آخر باید گفت که ای مهاجر جامانده از قافله هفت تیر و شهیدان رجایی و باهنر و شهید مظلوم بهشتی، به کجا چنین شتابان ؟

منبع :  http://nasle-bidar.blogfa.ir

 نوشته شده توسط نشریه چشمه در یکشنبه 86/9/4 و ساعت 11:43 عصر | نظرات دیگران()